Tilburg,2 juli 2014
Rookverbod voor hele horeca op 1 oktober 2014.
De Tweede Kamer heeft gestemd vóór het algehele rookverbod in de horeca, dus ook in de kleine cafeetjes.
Weten de Tweede Kamer-leden welke verstrekkende gevolgen zo’n verbod met zich meebrengt? Zijn ze ooit in een klein café, meestal een buurtcafeetje, geweest? Hebben ze enig idee hoe belangrijk zo’n café in de wijk is? Dat er mensen zijn, die daar al meer dan 40 jaar komen voor hun pilsje, een spelletje biljart, een praatje, een dobbeltje en een kaartje.
En ja; velen, zo niet de meesten van hen, roken.
Ik heb me, eigenaar van zo’n buurtcafé, 4 maanden gehouden aan het rookverbod en moest kiezen tussen ongehoorzaam zijn of sluiten. Uit een enquête, gehouden onder de vaste gasten, bleek dat ook meer dan 70% van de niet-rokers wilden, dat er weer gerookt mocht worden in hun kroeg. Dat de gezellige sfeer weer terugkwam.
Volgend jaar hopen we het 100-jarig bestaan te vieren! Een buurtkroeg kan niet bestaan zonder roken. Nu niet en niet in de nabije toekomst. Misschien later wanneer de jeugd, die naar men zegt minder gaat roken, langzaam de plaats inneemt van de oudere stamgast.
De Christen Unie schrijft mij: “We willen dat de jeugd van nu opgroeit waarin niet-roken onderdeel is van hun cultuur. Door de plekken waar zij graag komen – horecagelegenheden – rookvrij te maken hopen wij dit in de hand te werken.”
Prima, alleen de jeugd van nu komt zelden of niet in het buurtcafé, want daar zitten de “oudjes”. En als ze al komen, bijvoorbeeld voor de wekelijkse “Pubquiz”, wordt er in de kroeg niet gerookt. De ondernemer is ondernemer genoeg om dat zelf te kunnen beslissen.
Veel van het verenigingsleven speelt zich af in het buurtcafé met biljart- en dartscompetities . We hebben al gezien dat mensen afhaken, omdat ze nu eenmaal hun sigaretje missen. Grotere cafés kunnen een rookruimte bieden, of ze behangen hun terras met warmtelampen. Een klein café in de wijk heeft die luxe niet. Bij een klein café moet de bezoeker in de kou naast de voordeur staan met hun dagelijkse sigaar of sigaret, hetgeen leidt tot overlast bij de buren.
Maar even belangrijk is het gemis aan dagelijks contact dat vooral de oudere, niet meer werkende, zal gaan missen bij een rookverbod.
Dan is er nog een financieel aspect. Veel echtparen,veelal zonder personeel,die hun hele leven lang alle energie gestoken hebben in de gastvrijheid van hun cafeetje, zijn niet in staat geweest een behoorlijk pensioen op te bouwen. Buurtkroegen zijn echt al lang geen “goudmijntje” meer. Zij hopen met de verkoop van hun zaak mettertijd dat “pensioentje” nog aan te vullen. Met een rookverbod in zicht is hun levensinvestering zo goed als niets meer waard en hebben ze nog een schamel aow-tje in het verschiet. En we weten wat dat inhoudt.
Ik ben 66 jaar en zal sowieso niet lang meer uitbater zijn, maar het zou triest zijn als de multiculturele wijkbewoners hun, voor hun belangrijk, contactpunt kwijtraken.
Met een minieme meerderheid heeft de 2e Kamer gestemd vóór een algeheel rookverbod, hetgeen al aangeeft, dat er veel verzet is tegen deze desastreuze maatregel.
Totaal rookverbod? Buurtcafé weg. Een sociale verarming. Juist de personen met de lagere inkomens zijn zij die de buurtkroegjes bezoeken; wil de politiek echt ook deze groep echt nogmaals hard raken?
Laat het kleine café niet in rook opgaan.
Rob Verbunt,
Eigenaar Café de Troubadour
Tilburg
Café De Troubadour, Tilburg. 